تجربه رانندگی با بورگوارد BX7

به گزارش خودرونویس،  با سرمایه گذاری فوتون طلسم 55 ساله خط تولید بورگوارد شکسته شد و این کمپانی در سال 2015 اولین محصولات جدید خود را که کراس‌اوورهایی با نام‌های BX7 و BX5 بودند، رونمایی کرد و سپس آن‌ها را در سال 2017 راهی بازارهای جهانی کرد. در همان سال بازار خودرویی ایران نیز شور و حال ویژه‌ای داشت. برندهای مطرح دنیا مانند مرسدس‌ بنز، ب‌ام‌و، فولکس واگن و … در ایران در حال فعالیت بودند.

در همان سال نمایشگاه خودرویی پرشور در تهران برگزار شد و بورگوارد فرصت را غنیمت شمرد تا فعالیت رسمی خود در ایران را با شرکت کیان موتور وارنا آغاز کند. در نمایشگاه خودرو سال 96 تهران، این برند آلمانی با دو محصول BX5 و BX7 حضور یافت و از همان ابتدا برای رقبای کره‌ای خود همچون هیوندای سانتافه و کیا سورنتو خط و نشان کشید. اما طولی نکشید که این شرایط رویایی بازار خودروی ایران به کابوسی تلخ تبدیل شد که دلیل اصلی آن بازگشت تحریم‌ها و ممنوعیت واردات خودرو بود. بدین ترتیب فعالیت بورگوارد در ایران به حالت تعلیق در آمد و فروش آن به تعداد اندکی از هر دو مدل که بیش‌تر آنها BX7 است، محدود شد. فرصتی پیش آمد تا با اولین محصول بورگوارد پس از 55 سال ملاقاتی داشته باشیم و در این مطلب قصد بررسی نقاط قوت و ضعف آن را برای شما داریم.

طراحی ظاهری بورگوارد BX7

همانطور که در ابتدای مطلب بیان شد، بورگوارد به مدد سرمایه گذاری شریک چینی خود یعنی فوتون موتور جان دوباره‌ای گرفت و موفق شد که ورودی دیگر به صنعت خودرو داشته باشد؛ اما چینی‌ها همکاری خود را تنها به سرمایه گذاری محدود نمی‌کنند، بلکه قصد دارند ضمن بهره بردن از دانش شرکای اروپایی خود، امضای خود را در محصول تولید شده نیز ثبت کنند، اما خوشبختانه بورگوارد به شریک چینی خود یعنی فوتون اجازه دخالت در طراحی ظاهری BX7 را نداد و تمام ادوات و اجزای آن را در مرکز طراحی خود واقع در آلمان طراحی کرد تا بتواند اصالت خود را پس نیم قرن عدم فعالیت، دوباره به همگان نشان دهد. دلیل اینکه بورگوارد پس از 50 سال تصمیم به طراحی دو کراس‌اوور گرفت، این بود که امروزه سلیقه مشتری در بازار جهانی متناسب با خودروهای کراس‌ و اسیووی است و تولید چنین خودروهایی آن هم برای برندی که مدت‌هاست به فراموشی سپرده شده، ریسک به مراتب کمتری دارد.

خوشبختانه در استایل ظاهری بورگوارد BX7 کپی کاری رایج برندهای چینی دیده نمی‌شود و نمی‌توان تقلیدی را به آن نسبت داد. اما استایل کلی اتاق کمی بیننده را به یاد محصولات گروه خودروسازی فولکس واگن، پورشه و آئودی می‌اندازد. در حالی که در پوزه این خودرو لوگوی بزرگ لوزی شکل بورگوارد در بین گریل عمودی مشکی رنگ نصب شده، در پروفیل عقب بورگوارد تصمیم گرفته نام خود را با فونت ساده و ابعادی به نسبت بزرگ در حد فاصل بین چراغ‌ها نصب کند. طراحی کلی جلوپنجره و چراغ‌های جلو را به نسل قبل آئودی Q5 نمی‌توان بی شباهت دانست، اما شباهت در حدی نیست که بتوان آن را تقلید دانست. خطوط زرد، نارنجی و مشکی رنگ عمودی روی پره‌های گریل جلو توسط مالک خودرو با پرداخت مبلغی اضافه نصب شده‌اند که وجود آن‌ها نشان دهنده اصالت آلمانی برند بورگوارد است.

طراحی پروفیل جلوی BX7 همانند تمام خودروهای آلمانی در عین سادگی حالتی تهاجمی و لوکس داشته که باعث می‌شود نظر بیننده‌گان در خیابان به این خودرو جلب شود. استفاده از خطوط کم عمق و طراحی سیال در المان‌های مختلف بدنه، نشان دهنده سبک طراحی آلمانی بورگوارد بوده و به نوعی باعث ماندگاری بیشتر آن در ذهن مخاطب می‌شود. در نمای جانبی نمی‌توان منکر شباهت برخی از اجزای بدنه BX7 با کراس‌اوورهای گروه خودروسازی فولکس شد، اما مهندسین این شرکت به خوبی راه متمایز کردن این خودرو را از سایر رقبای هم وطن خود بلد بوده‌اند. شیب به نسبت تند سقف در قسمت عقب و نحوه طراحی درب فضای بار، حالتی کوپه مانند و جذاب به BX7 بخشیده‌ است. خوشبختانه بورگوارد برخلاف بسیاری از خودروسازان آلمانی به نصب دو خروجی اگزوز مصنوعی در سپر اکتفا نکرده و در پروفیل عقب دو خروجی اگزوز واقعی بیضی شکل در قسمت زیرین سپر BX7 طراحی و نصب کرده است.

طراحی داخلی بورگوارد BX7

خوشبختانه بورگوارد به شریک چینی خود اجازه دخالت در طراحی داخلی BX7 را هم نداده و تمام اجزا و ادوات آن را در مرکز طراحی خود واقع در آلمان طراحی کرده است. به همین دلیل در همان لحظه آغازین ورود به کابین، متوجه برتری طراحی و کیفیت مواد به کار رفته در کابین BX7 نسبت به رقبای آسیایی خود مانند هیوندای سانتافه و کیا سورنتو می‌شوید. بورگوارد تمام تلاش خود را به کار گرفته تا کابینی لوکس و شکیل را برای BX7 طراحی کند تا بتواند مشتریان بیشتری را به سمت خرید این کراس‌اوور نیمه لوکس سوق دهد. به همین دلیل در میان داشبورد یک نمایشگر 12.3 اینچی پهن و عریض نصب کرده که در کمتر خودرویی در این سگمنت نمونه مشابه آن دیده می‌شود. رویه داشبورد BX7 پوششی از جنس پلاستیک طرح‌دار دارد. برای اینکه داشبورد لوکس‌تر جلوه کند، از چرم مصنوعی همرنگ با تودوزی صندلی‌ها نیز برای تزیین آن بهره گرفته شده که این تریم چرمی روی رودری‌ها نیز رعایت شده است.

طرح لوزی شکل تودوزی صندلی‌ها( Diamond Stich) موضوعی است که بیشتر در خودروهای لوکس شاهد آن بودیم، بورگوارد هم به منظور اینکه این خودرو هرچه لوکس‌تر جلوه کند، این طرح را در تودوزی صندلی‌ها و رودری‌ها رعایت کرده است. چیدمان کلیدهای کنسول میانی کاملا اصولی بوده که در میان آنها کلید استارت/استاپ پیشرانه به دلیل دارابودن رنگی متفاوت، خودنمایی می‌کند.

کنسول میانی به دلیل بهره بردن از روکش طرح چوب، روکش مشکی پیانویی و یک نوار نقره‌ای رنگ، طراحی بسیار زیبایی دارد که در همان بدو ورود به کابین، توجه سرنشین را به خود جلب می‌کند. کیفیت مواد به کار رفته درون کابین کاملا رضایت‌بخش بوده و اگر در سطح رقبای آلمانی خود نباشد، لااقل از رقبای کره‌ای خود بالاتر است. یکی از نکات مثبت کابین، وجود صندلی ردیف سوم است که باعث شده BX7 برای خانواده‌های پر جمعیت و افرادی که علاقه زیادی به سفرهای دست جمعی دارند، مناسب باشد، لازم به ذکر است که بورگوارد علاوه بر نصب سیستم تهویه مجزا برای سرنشینان ردیف دوم، یک دریچه با قابلیت تنظیم شدت باد برای ردیف سوم نیز نصب کرده است که روشن شدن آن ملزم به روشن بودن تهویه ردیف‌های جلویی است. بورگوارد BX7 به لطف بهره بردن از فاصله محور زیاد، کابین و فضای بار جادارتری نسبت به رقبای کره‌ای خود دارد و سرنشینان درون کابین آن، در راحتی کامل خواهند بود. تنها ضعف طراحی داخلی این خودرو را می‌توان به آنالوگ بودن پشت آمپر آن وارد دانست، چراکه امروزه در عصری هستیم که نه تنها بسیاری از خودروهای ساده و ارزان اروپایی، بلکه شمار زیادی از خودروهای چینی هم دارای پشت آمپر تمام دیجیتالی هستند، اما بورگوارد در پشت آمپر BX7 به نصب یک نمایشگر تمام رنگی برای کامپیوتر سفری و نشانگرهای آنالوگ بسنده کرده است.

پیشرانه و مشخصات فنی بورگوارد BX7

بورگوارد هرچه تلاش کرد که شریک چینی خود یعنی فوتون موتور دخالتی در طراحی BX7 نداشته باشد، اما در بخش پیشرانه و مشخصات فنی، توپ و میدان را به چینی‌ها واگذار کرد. به عبارتی دیگر بورگوارد هیچ نقشی در تولید پیشرانه BX7 نداشته  و طراحی و تولید آن کاملا بر عهده فوتون بوده است. قلب تپنده BX7 یک پیشرانه دو لیتری چهار سیلندر توربوشارژ بوده که قادر به تولید بیشینه قدرت 224 اسب‌بخار و بیشینه گشتاور 300 نیوتن‌متر است. قدرت و گشتاور تولیدی این پیشرانه توسط یک جعبه دنده خودکار شش سرعته به هر دو محور BX7 منتقل می‌شود و قادر است این کراس‌اوور 1800 کیلوگرمی را در مدت 9.3 ثانیه از حالت سکون به مرز 100 کیلومتر بر ساعت برساند. بیشینه سرعت قابل پیمایش این خودرو هم 206 کیلومتر بر ساعت اعلام شده است. این عملکرد برای یک اسیووی هفت نفره با طول، عرض و ارتفاع 4715، 1911 و 1690 میلی‌متر کاملا قابل قبول است.

پشت فرمان بورگوارد BX7

یکی از تفاوت‌های BX7 با رقبای خود، وجود کلید استارت در کنسول میانی به جای کنار فرمان است. پس از فشردن این کلید، پیشرانه کم حجم آن با صدایی کم بیدار می‌شود. یکی از نکات منفی پیشرانه‌های غیر تنفس طبیعی، لگ یا تاخیر عملکرد توربوشارژ است که این موضوع با نصب سیستم هیبریدی ملایم تا حد زیادی برطرف می‌شود؛ اما نصب این سیستم بیشتر در محصولات برندهای پریمیومی همچون آئودی و مرسدس بنز رایج است. از این رو بورگوارد BX7 از این سیستم بهره‌ای نبرده و انتظار لگ توربو را از همان ابتدا داشتیم. با قرار دادن جعبه دنده در حالت D، ترمز پارک برقی با کمی تاخیر آزاد شد و به آرامی آغاز به حرکت کردیم. در حالتی که با سرعت ثابت حرکت می‌کردیم، ریب یا به اصطلاح تکان‌های ریزی از پیشرانه به کابین وارد می‌شد که دلیل آن کیفیت پایین بنزین در ایران می‌تواند باشد که این موضوع در خودروهای توربوشارژ نمود بیشتری پیدا می‌کند.

لگ توربو و تاخیر عملکرد آن هم به هنگام فشردن ناگهانی پدال گاز و سبقت‌های ناگهانی تا حد زیادی احساس می‌شود. با قراردادن جعبه دنده در حالت S، ریب و تکان‌های ریز پیشرانه تا حدودی کمتر شده، اما همچنان تاخیر عملکرد توربوشارژ دیده می‌شود. با توجه به پایین بودن کیفیت بنزین و بالا بودن دمای روز تست، عملکرد BX7 به آمار و ارقام اعلام شده توسط کمپانی تولید کننده حتی نزدیک هم نبود، اما باز هم نسبت به همتایان کره‌ای خود برتر بود. عملکرد سیستم تعلیق کاملا رضایت‌بخش بوده و ناهمواری‌های ریز و درشت سطح خیابان را تا حد زیادی جذب کرده تا سواری آرام و لذت‌بخشی را برای سرنشینان به ارمغان بیاورد. سیستم ترمز هم عملکرد خوبی از خود حتی در ترمزگیری‌های پی در پی نشان داد و باید گفت که تقریبا در هر شرایطی از پس متوقف کردن این کراس چینی-آلمانی بر می‌آید. اما نکته منفی که به هنگام رانندگی به آن پی بردیم و هیچ ربطی هم به مشخصات فنی نداشت، کیفیت و توان بسیار پایین سیستم صوتی بود که برای خودرویی با این سطح قیمت بسیار خجالت آور است؛ به طوری که می‌توان آن را با کیفیت سیستم صوتی خودروهای 100 میلیون تومانی بازار مقایسه کرد. این موضوع با توجه به طراحی لوکس و کیفیت خوب مواد به کار رفته در کابین، واقعا جای تعجب دارد.

تجهیزات رفاهی و ایمنی بورگوارد BX7

شرکت کیان موتور وارنا نماینده انحصاری بورگوارد در ایران، BX7 را با بالاترین سطح تجهیزات رفاهی و ایمنی وارد ایران کرد. از این رو نسخه مورد بررسی دارای تجهیزات ایمنی مانند شش کیسه ایمنی هوا، سیستم ترمز ضد قفل و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز، سیستم کنترل کشش، کنترل الکترونیکی پایداری، کنترل حرکت در سربالایی، کنترل حرکت در سرازیری، دوربین دید 360 درجه، کروز کنترل، کنترل فشار باد تایرها و فرمان برقی حساس به سرعت است. در خصوص سیستم‌های رفاهی نیز BX7 موجود در بازار ایران به یک نمایشگر بزرگ 12.3 اینچی در میان داشبورد با قابلیت پشتیبانی از اندروید اتو و اپل کار پلی، سانروف پانوراما، سنسور باران، سنسور نور، چراغ روشنایی در روز، روشنایی کمکی به هنگام چرخش فرمان، آینه‌های برقی تاشونده خودکار با حافظه، صندلی برقی 12 حالته راننده و هشت حالته سرنشین با ماساژور، چهار گرمکن، حافظه تنظیم صندلی‌ها، سیستم تهویه مطبوع جداگانه برای سرنشینان جلو، سیستم تهویه مطبوع مجزا برای ردیف دوم، دریچه سیستم تهویه برای ردیف سوم و سیستم ورود بدون کلید و استارت دکمه‌ای تجهیز شده است.

با توجه به ممنوعیت واردات خودرو و بازگشت مجدد تحریم‌ها، عرضه محصولات بورگوارد در ایران متوقف شده و نمی‌توان نمونه صفر کیلومتر آن را خریداری کرد. اما نمونه‌های کارکرده آن قیمتی بین 700 تا 850 میلیون تومان در بازار آزاد دارند. با توجه به سطح قیمت، کیفیت مواد به کار رفته درون کابین و کلاس طراحی، بورگوارد BX7 را باید برتر از رقبای کره‌ای همچون سانتافه و سورنتو دانست، اما دردسرهای پیشرانه آن به دلیل بهره بردن از توربوشارژ و کیفیت پایین بنزین عرضه شده در ایران، بیشتر از همتایان کره‌ای است. هرچند اصالت آلمانی را همچنان می‌توان در طراحی BX7 مشاهده کرد، اما استفاده از پیشرانه فوتون یک نمره منفی برای آن محسوب شده و به هیچ وجه نمی‌توان بورگوارد را مانند دهه 50 میلادی، رقیبی برای خودروسازان آلمانی مانند فولکس واگن و ب‌ام‌و به حساب آورد.