ملاقات با شورولت کاپریس 1985/ اوج راحتی و پرستیژ در سدان فول سایز آمریکایی!

شورولت کاپریس مورد بررسی دارای انجین 305 اینچ مکعبی (5.7 لیتری) V8 است.

به گزارش خودرونویس، نام کاپریس برای اولین بار در اواسط سال 1965 به عنوان یک پکیج تزئینی و لوکس برای ایمپالا، از سوی شورولت مورد استفاده قرار گرفت، و یک سال بعد یعنی در سال 1966 نسل اول کاپریس به عنوان یک مدل کاملا مستقل بر روی خط تولید شورولت قرار گرفت.

کاپریس با دارا بودن سطح آپشن های بالاتر و با کمی تغییرات ظاهری نسبت به ایمپالا به عنوان لوکس ترین خودروی شورولت روانه بازار شد و توانست با کسب موفقیت های فراوان در زمینه فروش تا سال 1996 چهار نسل مختلف را تجربه کند. سپس جنرال موتورز در سال 1999 نسل پنجم این خودرو را برای بازارهای آمریکای لاتین، آمریکای جنوبی، خاورمیانه و استرالیا معرفی کرد. نسخه های بازار استرالیا و خاورمیانه توسط زیر مجموعه استرالیایی جنرال موتورز یعنی هولدن ساخته می شدند.

نسل پنجم تا سال 2006 بر روی خط تولید قرار داشت و سپس نسل ششم آن نیز در همان سال و برای همان بازارهای هدف معرفی شد. از سال 2011 تا 2017 کاپریس به عنوان خودروی پلیس به آمریکای شمالی بازگشت، که در واقع نسخه های وارداتی از استرالیا بودند که توسط هولدن ساخته می شد. در نهایت نام کاپریس در سال 2017 برای همیشه کنار رفت، تا بار دیگر شاهد بازنشستگی یکی از نام های پر افتخار تاریخ صنعت خودروسازی باشیم.

چندی پیش فرصتی دست داد تا با یک شورولت کاپریس 1985 که البته به سلیقه ی مالک قبلی به مدل 1989 فیس لیفت شده ملاقاتی داشته باشیم که پس از مروری بر تاریخچه نسل سوم کاپریس، بررسی این خودرو را می خوانید.

تاریخچه نسل سوم شورولت کاپریس

نسل سوم شورولت کاپریس با نام “Caprice Classic” در اواخر سپتامبر 1976 معرفی شد. مانند دیگر خودروهای آمریکایی اواسط دهه 1970، کاپریس نیز جذابیت کمتری نسبت به نسل های پیشین خود داشت. علاوه بر این ابعاد خودرو نیز به طور چشمگیر کاهش یافته بود و دیگر خبری از بدنه های پهن پیکر دو نسل قبلی نبود.

مدل های کوپه و سدان 250 میلیمتر کوتاه تر و همچنین دارای 100 میلیمتر عرض کمتر بودند. در حالی که نمونه های استیشن 360 میلی متر کوتاه تر شده بودند اما عرض آنها تقریبا بدون تغییر باقی مانده بود. فاصله محوری 3090 میلی‌متری برای نسخه های کوپه و سدان و 3200 میلی‌متری برای نمونه های استیشن در مدل های 1976 به 2900 میلی‌متر کاهش یافته بود. با این وجود اما با طراحی هوشمندانه و افزایش 64 میلی‌متری ارتفاع، فضای سر سرنشینان، فضای صندلی عقب و فضای صندوق به نسبت مدل های 1976 افزایش یافته بود. کاهش ابعاد خودرو باعث کاهش وزن 277، 289 و 395 کیلوگرمی به ترتیب برای مدل های کوپه، سدان و استیشن نسبت به مدل های 1976 شده بود.

شورولت کاپریس 1977 در مدل های سدان، کوپه اسپرت، کوپه لاندو، استیشن شش سرنشین (دارای دو ردیف صندلی) و یک استیشن هشت سرنشین (دارای سه ردیف صندلی بودند که ردیف سوم به صورت تاشو در بخش عقب و رو به عقب خودرو بود) روانه بازار شد. مدل های کوپه اسپرت دارای یک شیشه عقب منحصر به فرد بودند که حالت نیمه فست بک را در این خودرو تداعی می کرد، اما کوپه لاندو دارای شیشه عقب معمولی بود و بخش انتهایی سقف نیز دارای پوشش چرم بود. همچنین نمونه های استیشن به یک درب عقب سه حالته جدید مجهز شده بودند.

موتور پایه برای نسخه های کوپه و سدان یک انجین 6 سیلندر 250 اینچ مکعبی (4.1 لیتری) با قدرت 110 اسب بخار بود. این در حالی بود که برای نسخه های استیشن یک موتور هشت سیلندر 305 اینچ مکعبی (5.0 لیتری) مجهز به یک کاربراتور دو دهنه 145 اسب بخاری به عنوان موتور پایه در نظر گرفته شده بود. این موتور برای مدل های سدان و کوپه به صورت سفارشی در دسترس بود. یک موتور 170 اسب بخاری 350 اینچ مکعبی (5.7 لیتری) V8 با کاربراتور چهار دهنه بهترین موتور ارائه شده برای این نسل کاپریس بود. برای انتقال قدرت به چرخ ها نیز، یک گیربکس اتوماتیک سه سرعته توربو هایدروماتیک تنها گزینه انتخابی بود.

کاپریس 1977 با استقبال خوبی مواجه شدند و با فروش بیش از 660 هزار دستگاه به پر فروش ترین خودروی فول سایز همان سال تبدیل شد. همچنین در همان سال کاپریس از سوی مجله معتبر “Motor Trend” به عنوان خودروی سال انتخاب شد.

مدل های 1978 و 1979 تنها با اصلاحات جزئی در نمای بیرونی همراه بودند و پیشرانه ها بدون تغییر باقی ماند.

در سال 1980 شورولت، کاپریس را با یک فیس لیفت جزئی روانه بازار کرد. هر چند تغییرات کمی در این مدل اتفاق افتاد، اما در جهت کاهش مصرف سوخت، تلاش هایی برای کاهش وزن و بهبود آیرودینامیک انجام شده بود. ورق های بدنه نیز با نمونه های جدید تر و سبکتر جایگزین شدند. همچنین برای بهبود آیرودینامیک، کاپوت و بخش های جلوی خودرو مورد بازنگری قرار گرفت و دماغه خودرو دارای شیب بیشتری بود. جلوپنجره خودرو با یک جلوپنجره جدید با طراحی مشبک جایگزین شد و پنل چراغ های عقب بار دیگر به سه چراغ مربعی مجزا در هر طرف تغییر کرد.

مدل های 1980 تقریباً 45 کیلوگرم سبک تر از مدل های 1979 بودند. استایل جدید باعث افزایش ظرفیت صندوق در نمونه های کوپه و سدان شد. موتور 250 اینچ مکعبی با یک انجین جدید 229 اینچ مکعبی (3.8 لیتری) V6 به قدرت 115 اسب بخار به عنوان موتور پایه برای خودروهای سدان و کوپه جایگزین شد. همچنین یک انجین هشت سیلندر 267 اینچ مکعبی (4.4 لیتری) با قدرت 115 اسب بخار به عنوان پیشرانه استاندارد برای مدل های استیشن در نظر گرفته شد.

در این سال موتور 305 اینچ مکعبی V8 با یک کاربراتور چهار دهنه ارائه شد، که باعث افزایش قدرت موتور به 155 اسب بخار شده بود. این موتور قویترین گزینه در دسترس بود، زیرا موتور 350 اینچ مکعبی V8 از لیست پیشرانه های انتخابی حذف شده و تنها بر روی کاپریس های پلیس نصب می شد. در این سال یک موتور 350 اینچ مکعبی دیزلی V8 اولدزموبیل به لیست گزینه های انتخابی پیشرانه های استیشن اضافه شد. این موتور دارای 105 اسب بخار قدرت و 278 نیوتن متر گشتاور بود. برای کاهش بیشتر مصرف سوخت، همه گیربکس ها به یک مبدل گشتاور مجهز شدند.

تا سال 1985 استایل کلی خودرو حفظ شد و تنها هر سال شاهد اصلاحات جزئی در نمای بیرونی خودرو بودیم. اما در بخش های دیگر تغییراتی اتفاق افتاد. مدل های 1981 به ترمزهای دیسکی قوی تر در جلو مجهز شدند، و کروز کنترل نیز به عنوان آپشن برای کاپریس در نظر گرفته شد. لیست پیشرانه بدون تغییر باقی ماند و نسخه 350 اینچ مکعبی دیزلی برای مدل‌های کوپه و سدان نیز در دسترس بود.

در سال 1982 مدل کوپه لاندو کنار گذاشته شد. انجین 305 اینچ مکعبی تنها با یک گیربکس چهار سرعته اتوماتیک اوردرایو جدید در دسترس بود. در کمال تعجب در سال 1983 مدل کوپه و استیشن شش نفره حذف شدند. موتور 267 اینچ مکعبی نیز از لیست پیشرانه ها خط خورد. در سال 1984 شاهد بازگشت کوپه اسپرت بودیم.

مدل های 1985 در فضای داخلی با یک بروزرسانی همراه بودند تا ظاهری مدرن‌ تری داشته باشند. در بخش موتور تغییرات عمده ای برای سال 1985 ایجاد شد. موتور 262 اینچ مکعبی (4.3 لیتری) V6 با قدرت 130 اسب بخار و 285 نیوتن بر متر گشتاور به عنوان موتور پایه مدل های سدان و کوپه در نظر گرفته شد. این موتور به صورت استاندارد با گیربکس سه سرعته اتوماتیک عرضه می شد اما با گیربکس چهار سرعته اتوماتیک اوردرایو نیز در دسترس بود. قدرت موتور 305 اینچ مکعبی V8 به 165 اسب بخار رسید. موتور دیزلی 350 اینچ مکعبی بدون تغییر باقی ماند.

سال 1986 کاپریس بار دیگر دچار یک فیس لیفت شد که با تغییراتی در نمای بیرونی همراه بود. نمای جلو خودرو برای بهبود آیرودینامیک تغییر فرم داد. چراغ های جلو به صورت مستطیلی طراحی شده بود و جلوپنجره خودرو نیز از نو طراحی شد و نشان ایستاده کاپریس حذف شد، چراغ‌های عقب مجدداً طراحی شدند، اما همچنان دارای طراحی سه مربع جدا از هم بودند. آینه های جانبی نیز دارای فرم آیرودینامیک بودند.

از سال 1986 تا 1990، کاپریس تنها سدان ساخته شده بر روی پلت فرم B-Body جنرال موتورز بود، زیرا دیگر سدان ها یا تولیدشان متوقف شده بودند و یا بر روی پلتفرم کوچک تر و دیفرانسیل جلو H-body ساخته می شدند. مدل ایمپالا حذف شد و برای اولین بار از اوایل دهه 1930، تمام شورولت ‌های فول سایز تحت یک نام عرضه می شدند.

کاپریس همچنان در مدل های سدان، کوپه و استیشن هشت سرنشین در دسترس بود، در حالی که یک سدان جدید با نام “Brougham” به خط تولید اضافه شده بود. مدل‌ Brougham در واقع به عنوان یک سدان لوکس شناخته می شد که دارای امکاناتی نظیر صندلی ها مخملی مجهز به زیر آرنجی، داشبورد با تزئینات چوبی، چراغ نقشه خوان، کف پایی و courtesy lights درون درها می شد. موتور 262 اینچ مکعبی با افزایش 10 اسب بخاری همراه بود. موتور 305 اینچ مکعبی بدون تغییر باقی ماند. استیشن هایی که پس از 1 نوامبر 1985 ساخته شدند، به موتور 307 اینچ مکعبی اولدزموبیل مجهز به کاربراتور چهار دهنه به قدرت 140 اسب بخار و 345 نیوتن بر متر گشتاور مجهز بودند و موتور 305 اینچ مکعبی دیگر در استیشن موجود نبود. موتور دیزلی 350 اینچ مکعبی نیز حذف شده بود.

مدل‌های 1987 با اصلاحات جزئی همراه بودند، نشان ایستاده کاپریس بازگشت. همچنین در این سال یک نسخه جدید از Brougham با پسوند LS (مخفف Luxury salon) نیز به گزینه های قابل خریداری اضافه شد. Brougham LS دارای تمامی امکانات Brougham بود و علاوه بر آن دارای امکاناتی دیگری نظیر سقف چرم، چراغ‌های روی ستون وسط موسوم به opera lights و نشان های LS بود. تودوزی چرمی با طراحی جدید نیز یک گزینه جدید برای سدان های Brougham و Brougham LS بود. لیست پیشرانه ها بدون تغییر باقی ماند و تنها موتورهای 262 و 305 اینچ مکعبی با افزایش پنج اسب بخاری همراه بودند.

در سال 1988 مدل های کوپه اسپرت به دلیل فروش کم از خط تولید کنار گذاشته شدند. موتورها بدون تغییر باقی ماندند و گیربکس چهار سرعته اتوماتیک اوردرایو به صورت استاندارد بر روی همه مدل ها نصب می شد. سال 1989 اولین سال تولید یک موتور V8 با تزریق سوخت انژکتوری بود. موتور 262 اینچ‌ مکعبی V6 دیگر موتور پایه نبود و تنها در تاکسی ها و خودروهای پلیس در دسترس بود. موتور 307 اینچ مکعبی برای استیشن ها همچنان تنها گزینه بود. صندلی های عقب نیز به کمربند ایمنی مجهز شد و تهویه مطبوع در همه مدل ها به صورت استاندارد نصب می شد. سال 1990 آخرین سال تولید نسل سوم کاپریس بود. در این سال نیز در بخش فنی تغییری ایجاد نشد و در نهایت در پایان سال 1990 این خودرو کنار گذاشته شد و در سال 1991 نسل چهارم جایگزین آن شد.

بررسی نمای بیرونی و داخلی شورولت کاپریس

همانطور که گفته شد خودروی مورد بررسی ما مدل 1985 بوده اما به سلیقه مالک پیشین به مدل 1989 فیس لیفت شده، و از این رو ما هم نمای بیرونی را به عنوان شورولت کاپریس 1989 مورد بررسی قرار می دهیم،‌ که با توجه به سال ساخت آن، این خودرو در واقع مربوط به آخرین فیس لیفت نسل سوم کاپریس است. نمای بیرونی خودرو شاید به نسبت نسل اول و دوم دارای طراحی ساده تری باشد اما این به معنای زشت بودن نمای بیرونی نیست. خودرو دارای طراحی جعبه ای متاثر از زبان طراحی حاکم بر خودروهای آمریکایی در آن زمان است، و تقریبا تمام عناصر بیرونی خودرو طراحی مستطیل شکلی دارند.

چراغ مستطیلی تکی در کنار جلو پنجره مشبکی کرومی، سپر بزرگ فلزی و کاپوت کشیده و بلند تکمیل کننده نمای جلو هستند. در نمای کناری شاهد تزئینات کرومی در بخش های مختلفی هستیم. بدنه کشیده و اورهنگ ها بلند عقب از دیگر نکات جالب توجه این نما است. نمای عقب نیز دارای طراحی نسبتا ساده ای است و چراغ ها با گرافیک شش تایی منحصر به فرد بخش زیادی از این نما را به خود اختصاص داده اند.

یک نکته مهم در رابطه با نمای بیرونی خودروی مورد بررسی، تغییراتی مانند تعویض رینگ های فابریک خودرو با رینگ های “033 whittier” از برند “Boyds” سایز 17 و نصب سر اگزوزهای متفاوت است که توسط مالک خوش ذوق خودرو اعمال شده و به خودرو ماهیت اسپرت بخشیده است.

در هنگام ورود به کابین اولین نکته در های نسبتا سنگین و بزرگ خودرو هستند که توجه شما را جلب می کنند. پس از آن هنگام نشستن بر روی صندلی های خودرو همه چیز را فراموش می‌کنید! گویی وارد دنیای جدیدی شده اید. صندلی ها به قدری راحت هستند که بعید است به این راحتی به فکر پیاده شدن از خودرو بیفتید و بخواهید از نشستن بر روی صندلی های این خودرو دل بکنید. داشبورد و به طور کلی طراحی نمای داخلی ساده بوده و متناسب با طراحی بیرونی خودرو است. فضای سرنشینان جلو و عقب بسیار راحت است و تقریبا هر فرد با هر قد و اندازه ای به راحتی در کابین خودرو جای می‌ گیرد. در کل کابین خودرو در تمام زمینه ها شما را راضی می‌ کند و نوید یک سواری آرام و راحت را به شما می‌ دهد.

مشخصات فنی شورولت کاپریس

با توجه به سال ساخت خودرو تنها انجین هشت سیلندر در دسترس یک نمونه 305 اینچ مکعبی V8 مجهز به کاربراتور چهار دهنه است که توان تولید 165 اسب بخار قدرت و 332 نیوتن متر گشتاور را دارد. این نیرو از طریق یک گیربکس چهار سرعته اتوماتیک اوردرایو به چرخ های عقب منتقل می شود. طبق اعلام شورولت در آن زمان این خودرو قادر بوده تا شتاب صفر تا 100 کیلومتر را در عرض 11.5 ثانیه طی کند و سقف سرعت آن نیز 184 کیلومتر اعلام شده بود.

همچنین شورولت کاپریس 1985 قادر بوده تا 1.4 میال یا 402 متر را در زمان 17.9 ثانیه طی کند. مصرف سوخت ترکیبی خودرو نیز 15.7 لیتر در هر 100 کیلومتر ذکر شده است. همچنین این خودرو دارای تغییراتی شامل هدرز، اگزوز کشی سرتاسری استنلس (stainless)، ایکس پایپ (X Pipe) و منبع اگزوز رنجرووری است که توسط مالک روی خودرو اعمال شده که علاوه بر بهبود شتاب و عملکرد خودرو، صدای خودرو نیز بسیار هیجان انگیز و گوش نواز است.

صحبت پایانی

هر چند که در ابتدای بررسی تاریخچه ذکر شد که خودرو به نسبت نسل های قبلی با کاهش ابعاد همراه بوده اما این خودرو با معیارهای امروزی همچنان دارای ابعاد بزرگی شامل 5405 میلیمتر طول، 1915 میلیمتر عرض، 1433 میلیمتر ارتفاع و فاصله محوری 2946 میلی‌متری است، که این موضوع نشان می دهد در هنگام استفاده روزمره از این خودرو در سطح شهر با مشکلاتی از جمله پیدا کردن جای پارک روبرو هستید.

با وجود این اما نمی توان از سواری نرم و لذت بخش خودرو چشم پوشی کرد. سواری که در تمام نسل های شورولت کاپریس زبانزد بوده و می توان گفت که لذت خالص رانندگی با یک سدان فول سایز آمریکایی را در این خودرو تجربه خواهید کرد. علاوه بر این سیستم تعلیق خودرو کاملا از پس خیابان های ناهموار ما بر می‌ آید و قطعا در این بخش نمره قبولی را دریافت خواهد کرد. در پایان از آقای امین بهمنی جهت در اختیار قرار دادن وقت و خودرویشان کمال تشکر را داریم.