ونها با ظرفیت بالای جابهجایی افراد در کلانشهرها و در مدیریت شهری، انضباط و کنترل ترافیک نقش بسزایی را ایفا میکنند. ونها افزون بر حمل و نقل مسافران در نقش خودروی کارگو (خودرو حمل بار) نیز مورد استفاده قرار میگیرند. سالها است که ونها در حال خدمت در عرصههای مختلف هستند. با گذر زمان ونها شکل تازهای به خود گرفتند و برای استفاده عموم و خانوادههای پر جمعیت روانه بازار شدند. پس از استقبال خانوادهها از این سگمنت، خودروسازان مشغول به ساخت گونههای مختلف ونها در ظرفیتهای مختلف شدند.
به گزارش خودرونویس، شرکت فورد آمریکا که یکی از پیشگامان صنعت خودرو در جهان به شمار میآید نیز مشغول به ساخت انواع و اقسام خودروهای تجاری شد. حال فرصتی پیش آمد نسل دوم فورد اکونولاین، البته با کاربری متفاوت ملاقات داشته باشیم.
تاریخچه فورد اکونولاین
نسل اول فورد اکونولاین با نام سری E روانه بازار شد. این نام که مخفف کلمه اکونولاین بود برای ونهای بزرگ فورد در نظر گرفته شد. نخستین نسل اکونولاین در سال 1961 با دو کاربری، باربری و حمل سرنشین روی خط تولید رفت.
حال فورد سری E با قدمت تولید 56 سال، یکی از محبوبترین و خوشنامترین ونهای تولیدی در آمریکا است. چند سال بعد از تولید فورد سری E، نام آن در بازار آمریکای شمالی به فورد ترانزیت تغیر یافت و تا سال 2013 با همین نام روانه بازار شد.
در فاصله سالهای 1989 تا 2006، فورد سری E به عنوان پرفروشترین ون در بازار آمریکا شناخته شد. فورد سری E توانست 79 درصد سهم بازار خودروهای ون بازار آمریکا را به دست آورد، و در تبلیغات و نظرسنجیها آمار بالایی در حدود 95 درصد محصول خود را پیشفروش نماید.
نسل اول فورد اکونولاین
ایده اولیه فورد سریE الهام گرفته از فورد فالکون بود. نخستین نسل فورد سریE در 21 سپتامبر 1960 روی خط تولید رفت. فورد سریE برای رقابت با فولکس واگن T2، دوج A100، و شورولت گرین برییر روانه بازار شد.
دراین میان فولکسواگن که از دیگر رقیبها قامتی به مراتب کوچکتر داشت، از جرگه رقابت با دیگر رقیبها خارج شد. سریE تولید شده برای بازار آمریکا دارای پیشرانهای بزرگتر بود که نزدیک محور جلو و زیر صندلیهای ردیف جلو قرار داشت. سریE با هدفگیری برای بازار اروپا نیز ساخته شد. ونهای سفارش اروپا اندکی کوچکتر و با پیشرانههای ضعیفتر نسبت به مدلهای سفارش آمریکا ساخته میشد. عملکرد بینظیر فورد سریE به اندازهای بالا بود که آن را با جیپ مقایسه میکردند.
در سال 1961 فورد برای سریE نامی جدید در نظر گرفت و این محصول را با نام اکونولاین روانه بازار کرد. در همین سال پیشرانهای با مهندسی دقیق برای اکونولاین ساخته شد. این پیشرانه با حجم 2.4 لیتر و یک جعبه دنده 3 سرعته دستی طراحی شد. پیشرانه بعدی که به صورت انتخابی روی اکونولاین قرار میگرفت، یک پیشرانه 2.8 لیتری بود که با همان جعبه دنده 3 سرعته دستی یا اتوماتیک به فروش میرسید. طراحان فورد در صدد ساخت وانتی تنومند بودند که بتواند 40 درصد وزن بیشتری را نسبت به ونهای اکونولاین جابهجا کند. این وانت توانایی حمل نیم تن بار را دارا بود. در سال نخست تولید فورد اکونولاین، فورد توانست تیراژ تولیدی خود را به سقف 29932 دستگاه برساند.
در سال 1961 سری M نیز روانه بازار شد که این سری در کانادا مونتاژ میشد. در فاصله سالهای 1961 تا 1965، خط تولید اکونولاین در کانادا باقی ماند، اما بعد از سال 1965 دوباره به کشور سازنده خود یعنی آمریکا بازگشت. سریM که زیر نظر مرکوری ساخته میشد، تا سال 1965 توانست 1291 دستگاه از این مدل را تولید کند. این محصول تا سال 1993 روی خط تولید باقی ماند. در همین سال فورد محصول جدیدی را به جای اکونولاین سریM جایگزین کرد، نام این محصول فورد ویلیجر بود.
نسل دوم فورد اکونولاین
نسل دوم فورد اکونولاین در سال 1968 به مرحله تولید رسید. یک سال بعد از تولید نسل دوم اکونولاین، به دلیل محبوبیت بیش از اندازه این مدل، نام این محصول به مدل 69 معروف شد و تغییراتی اساسی در سال 1969 برای اکونولاین رخ داد.
اکونولاین این بار با توان بارگیری بیشتر و بدنهای مستحکمتر نسبت به قبل تولید میشد. فاصله دو محور نیز افزایش یافت و به 2.9 متر رسید.
در برخی از مدلها نیز این افزایش طول به 3 متر رسید که در تاریخ ساخت ون در آمریکا این بزرگترین افزایش طول برای یک خودرو محسوب میشد. این افرایش طول سبب شد که طراحان فورد مشغول به ساخت پیشرانهای 8 سیلندر برای اکونولاین شوند. سری F اکونولاین اینبار با ظاهری متفاوتتر و پیشرانهای قدرتمندتر به فروش رسید. شکل درها نیز دچار تغییراتی شدند که شکل بدنه آن را به حالت جعبهای شکل درآورد و اکونولاین به یک CRV تمام عیار بدل شد. اکونولاین تا سال 2010 روی خط تولید باقی ماند و سمبل ونهای آمریکا شد.
اکونولاین مورد بررسی
فورد اکونولاین مورد آزمون ما مدل 1977 است. در نگاه نخست بزرگی اندازه بدنه جلب توجه میکند. طول بدنه آن در حد و اندازه یک مینی بوس شهری است. ابعاد بدنه فورد اکونولاین به قدری بزرگ است که تجسم رانندگی با آن در کلانشهرها با ترافیکهای سرسامآور، سخت و دشوار به نظر میرسد.
نمای ظاهری اکونولاین کاملا ساده و فاقد هر گونه هیجان است، اما اندازه بدنه آن قدر با ابهت است که تمام کاستیهای آن را پوشش میدهد. اکونولاین مورد آزمون ما یکی بکرترین نمونههای موجود کشور است که به صورت تقریبی تمامی لوازم فنی آن به صورت نمونه اصلی حفظ شده بود. کیفیت سواری آن با وجود گذشت چندین دهه همچنان نرم و دلنشین است و حتی کوچکترین صدای اضافهای از داخل کابین به گوش نمیرسد. همانگونه که در ابتدای این نوشتار اشاره شد این اکونولاین دارای کاربری متفاوت است.
با ورود به داخل کابین اکونولاین مورد آزمون، با فضایی کاملا متفاوت مواجه میشوید که کمی غیر قابل پیشبینی است.
مبلی بزرگ با روکش مخمل جای خود را به سه ردیف صندلی استاندارد اکونولاین داده است. کفپوش اکونولاین هم با پارکت کرم رنگ فرش شده است. با ورود به قسمت انتهایی خودرو و در قسمت باریک دستگاه اسپرسو جهت ساخت و تهیه قهوه تعبیه شده و در حقیقت این اکونولاین یک کافی شاپ سیار است که قرار است در سراسر ایران آماده سرویس دهی به مشتریان خود باشد. نکته مهم در ارتباط راهاندازی این کافه سیار این است که سیستم برق رسانی و تامین آب به صورت کاملا حرفهای و با رعایت اصول فنی انجام شده است. با امید اینکه چرخ این کافیشاپ برای مالک خوش ذوق و خلاق آن بچرخد.
دیدگاه شما چیست؟