احمد بروغنی زمانی که خودروسازان دست به نبوغ و نوآوری زده و محصولات و ابداعات جدید خود را معرفی می‌کنند؛ نباید انتظار داشت که حاصل تفکر آنها بلافاصله مورد استقبال قرار گرفته و به مرحله تولید انبوه برسد. به همین خاطر بسیاری از نوآوری‌های خودروسازان تا سال‌ها در مراحل ابتدایی باقی مانده و به مرحله تولید نمی‌رسد. عوامل زیادی باعث به وجود آمدن شرایط مزبور خواهند شد؛ اما اصلی‌ترین عامل را باید جلو بودن فناوری برخی از خودروهای معرفی شده نسبت به زمان و شرایط موجود دانست.
به گزارش خودرونویس، می‌توان گفت که بسیاری از فناوری‌های موجود در اتومبیل‌های جدید که جزو اجزا اصلی و ابتدایی‌ترین نیازهای ساخت خودرویی مدرن هستند، اولین بار در اتومبیل‌هایی مورد استفاده قرار گرفتند که از زمان خود جلوتر بودند. در این متن اتومبیل‌هایی کلاسیک را به شما معرفی می‌کنیم که در زمان عرضه از فناوری و ظاهر عجیب و غریبی برخوردار بودند؛ اما امروز همان فناوری‌های عجیب مورد استفاده قرار گرفته و از اجزاء اصلی اتومبیل‌ها بوده و مورد استفاده بسیاری از خودروسازان قرار می‌گیرند.
استوت اسکاراب مدل 1935
عموماً مینی‌ون‌ها را نمونه‌ای از فناوری و پیشرفت نمی‌دانند؛ اما همیشه به این شکل نبوده است. استوت اسکاراب در سال 1935 معرفی شد و باید آن را نمونه اولیه یک مینی‌ون دانست؛ اما این خودرو هرگز مانند مینی‌ون‌های مدرن و امروزی مورد استقبال قرار نگرفت. در زمان معرفی و تولید استوت اسکاراب، سدان‌ها بازار را تصاحب کرده و بیشتر مورد استفاده مردم قرار می‌گرفتند. ظاهر عجیب استوت اسکاراب را باید حاصل تفکر طراح آن دانست؛ زیرا مغز متفکر و ایده‌پرداز این محصول طراح و سازنده موتور و بدنه هواپیما بود. طراح اسکاراب می‌خواست که بدنه آن را شبیه به بدنه آلومینیومی هواپیماها بسازد. مینی‌ون با توجه به ابعاد خود و به دلیل طراحی منحصر به فرد حدود 1360 کیلوگرم وزن داشت. از جمله ویژگی‌های منحصر به فرد استوت اسکاراب، باید به تجهیز آن در محیط داخلی به یک میز کوچک اشاره کرد.
تاکر تورپدو مدل 1948
تاکر تورپدو در سال 1948 برای اولین بار تولید شد و یکی از نادرترین خودروهای آن دوران به دلیل ویژگی‌های برجسته ایمنی بود. در این خودرو خبری از کمربند ایمنی و کیسه هوا نیست و حتی داشبورد تاکر 48 بسیار خطرناک به نظر می‌رسد. با این حال تاکر آپشن‌های ایمنی پیشرفته‌ای در حد و اندازه دوران خود داشت. این محصول دارای داشبورد و محیط داخلی بالشی و نرمی بود. همچنین استفاده از قابی برای حفاظت از سرنشینان و شیشه جلو نشکن از ویژگی‌های تاکر 48 است. بهترین ویژگی منحصر به فرد و ایمنی تاکر را باید برخورداری آن از چراغ سوم دانست. این چراغ با چرخش فرمان می‌چرخید و دید بهتری برای راننده و هنگام عبور از پیچ‌ها فراهم می‌کرد. متاسفانه در سال 1948 عرضه تاکر با این ویژگی منحصر به فرد در 17 ایالت آمریکا ممنوع شد.
مرسدس بنز 220 مدل 1952
کمربند ایمنی و کیسه هوا از جملۀ شناخته شده ترین و قابل اعتمادترین امکانات ایمنی در خودروها بوده و از آنها به منظور پیشگیری از وارد آمدن صدمات جانی استفاده می‌شود. با این همه، بدون شک مهم‌ترین ویژگی ایمنی خودرو مخفی بوده و ما هرگز آن را نمی‌بینیم. در اینجا ما از بخش‌های منعطف و تخریب‌پذیر بدنه خودروها صحبت می‌کنیم. یکی از بخش‌های منعطف و تخریب پذیر بدنه خودروها ناحیه فداشونده نام دارد. این ناحیه در صورت وقوع تصادف، نیروی وارد آمده به بدنه را جذب و توزیع می‌کند.
در صورت عدم وجود ناحیه فدا شونده در بدنه خودرو، احتمالاً در هنگام بروز تصادف، نیروی زیادی به بدنۀ خودرو وارد شده و سرنشینان آسیب بیشتری خواهند دید. خوشبختانه مرسدس بنز در سال 1952 در بدنه مدل 220 از ناحیه فدا شونده استفاده کرده بود. بدنه بنز 220 برای حفاظت از سرنشینان به سه بخش مجزا تقسیم شده بود. ناحیه‌ای تقریباً بسیار سفت و سخت در بخش میانی، ناحیه فداشونده در جلو و یک ناحیه فداشونده دیگر در عقب! ناحیه فداشونده بسیار موفق عمل کرده و امروزه تمام اتومبیل‌های مدرن از این ویژگی برخوردار هستند.
ونگارد سبرینگ سیتی کار مدل 1974
ونگارد سبرینگ سیتی کار در مقایسه با سایر اتومبیل‌های موجود در جاده‌های دهه 1970 میلادی خیلی کاربردی نبود؛ اما تا حدودی بسیار جلوتر از زمان خود معرفی و عرضه شد. در حال حاضر اتومبیل‌های کوچکِ برقی از محبوبیت بالایی برخوردار هستند؛ زیرا مردم به ارزش خودروهای الکتریکی کوچک پی برده و با استفاده از آنها به راحتی در معابر و شهرهای شلوغ رفت و آمد می‌کنند. سیتی‌کار هم مانند اسمارت ای‌کیو فورتو، جایگاه ویژه‌ای داشته و برای رانندگی در شهر بسیار مناسب بود.
این اتومبیل برقی کوچک، دو درب داشته و فقط با یکبار شارژ می‌توانست مسافتی در حدود 64 کیلومتر را طی کند. حداکثر سرعت سیتی کار بر اساس مدل انتخابی بین 48 تا 80 کیلومتر در ساعت بود. اعداد و ارقام مزبور خیلی چشمگیر نیستند؛ اما این مشخصات برای یک خودروی شهری کفایت کرده و باید دانست که اکثر رانندگانِ شهری، مسافت‌های کوتاهی را طی کرده و سرعت کمی دارند. اکنون خودروهای برقی کارآمدتر و ایمن‌تری وجود داشته و باید سیتی‌کار را آغاز کننده روند ساخت خودروهای برقی کوچک و شهری دانست.
اولدزمبیل جت فایر مدل 1962
موتورهای توربوشارژ اکنون دیگر کمیاب نیستند؛ ما در سال 1962 فقط یک خودروی توربو شارژ داشتیم! اولدزمبیل جت فایر به پیشرانه F-85 Cutlass 215-cu.in و V8 توربوشارژ مجهز شده بود. در توربوشارژ جت فایر از مایعی اختصاصی به نام Turbo Rocket Fluid که مخلوط متانول، آب مقطر و یک بازدارنده خوردگی بود؛ برای خنک کردن توربوشارژ استفاده شد. توربوشارژ شتاب جت فایر را بسیار زیاد کرده بود. جنرال موتورز در همان سال خودروی توربوشارژ دیگری به نام کوروایر مونزا اسپایدر مدل 1962 را معرفی کرد. جت فایر توربوشارژ بسیار موفق عمل کرد؛ اما شرکت‌های خودروساز تا پیش از دهه 1980 به فکر توربوشارژ و استفاده انبوه از آن نیفتادند.
AMC ایگل مدل 1979
بی‌شک AMC ایگل مدل 1979 اولین کرس‌اوور جهان بود. ایگل خودرویی جریان‌ساز بوده و ما امروزه شاهد آن هستیم که کراس‌اوورها محبوب‌ترین خودروهای موجود در جاده‌های جهان هستند. این خودرو چهار چرخ محرک بوده و با چند تغییر کوچک و براساس AMC کنکورد ساخته شده است. ارتفاع این محصول افزایش یافته تا امکان پیمودن مسیرهای ناهوار را داشته باشد. این خودروی منحصر به فرد در سال 1979، تنها اتومبیل چهار چرخ محرکِ تولید شده در ایالات متحده آمریکا بود. شرکت AMC امیدوار بود که ایگل با توجه به راحتی خود نسبت به اتومبیل‌های سواری، به عنوان یک خودروی آفرودی در بازار نقش آفرینی کند. حدود 10 سال پس از معرفی ایگل، چندین شرکت مشغولِ ساخت شاسی‌بلند و کراس‌اوور شدند.
بیوک ریویرا مدل 1986
افراد کمی می‌دانند که مدل 1986 بیوک ریویرا دارای صفحه نمایش لمسی است. صفحه نمایش لمسی عموماً در اتومبیل‌های مدرن و امروزی کاربرد داشته و اصلاً به یک خودروی ساخته شده در دهه 1980 میلادی ارتباطی ندارد. با این حال بیوک با ساخت ریویرا سنت شکنی کرده و پیشرفته‌ترین خودروی آن دوره را از نظر تجهیزات الکترونیکی ساخته بود. صفحه نمایش لمسی ریویرا خیلی کاربردی نیست؛ اما در زمان خودش دست‌آوردی انقلابی بود. مدتی طول می‌کشد که صفحه نمایش مزبور روشن شود و اگر 30 ثانیه آن را لمس نکنید به طور خودکار خاموش خواهد شد. از طریق لمس صفحه نمایش لمسی ریویرا، راننده می‌تواند به رادیو موج بلند و کوتاه، محاسبات سفر، اندازه‌گیری مسافت، سیستم کنترل خودکار تهویه و سیستم عیب‌یابی خودرو دسترسی داشته باشد.
میتسوبیشی 3000GT VR-4 مدل 1990
میتسوبیشی 3000GT VR-4 هنگامی که برای اولین بار معرفی شد؛ یک خودروی اسپرت پیشرفته بود. این خودرو چهار چرخ محرک بوده و از پیشرانه 3 لیتری V6 توئین توربو استفاده می‌کند. از ویژگی‌های میتسوبیشی 3000GT VR-4 باید به آیرودینامیک فعال و سیستم تعلیق تطبیقی (عرضه شده به شکل استاندارد) اشاره کرد. به همین دلیل این خودرو در 4.9 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت می‌رسد. از زمان معرفی این محصول، دیگر خودروسازان تلاش کردند که با الهام از میتسوبیشی 3000GT VR-4 خودروهای اسپرت بسازند.
هوندا اینسایت مدل 1999
اکنون اتومبیل‌های هیبریدی جزو انواع شناخته شده خودروها هستند؛ اما در گذشته به هیچ عنوان این طور نبود. هوندا اینسایت در سال 1999 به عنوان نخستین خودروی هیبریدی معرفی شد. این محصول از پیشرانه 1 لیتری هیبریدی و 3 سیلندر با توان 67 اسب‌بخار استفاده می‌کرد. هنگامی که اینسایت به آهستگی حرکت کرده و یا راننده ترمز می‌کرد؛ باتری‌های آن شارژ می‌شدند. هنگام توقف کامل، اینسایت به طور خودکار خاموش می‌شد. اینسایت اولین خودروی هیبریدی بود؛ اما با افزایش تعداد سدان‌ها، پیکاپ‌ها و شاسی‌بلندهای هیبریدی در سال‌های اخیر، کمتر به این نکته توجه می‌شود.
هوندا FCX کلاریتی مدل 2009
در بین تمام خودروهای موجود در لیست ما احتمالاً هوندا FCX کلاریتی مدل 2009 نوآورترین خودرو براساس استانداردهای سال 2020 است. در حال حاضر مشخص نیست که آیا فناوری مرتبط به خودروهای هیدروژنی در آینده به صورت گسترده مورد استفاده قرار خواهد گرفت یا نه! اما با این همه کلاریتی 2009 ارزش بررسی را دارد؛ زیرا این محصول در 5 دقیقه شارژ شده و هیچ آلایندگی تولید نمی‌کند. مانع اصلی کلاریتی را باید کمبود جایگاههای سوخت هیدروژنی دانست. اما خوشبختانه در حال حاضر کشورهای زیادی مشغول ساخت و افزایش تعداد جایگاههای سوخت هیدروژنی هستند. کلاریتی با یکبار شارژ 386 کیلومتر را طی خواهد کرد. این خودرو کمی کوچک‌تر از هوندا آکورد 2008 است.
دیدگاه شما چیست؟