احمد بروغنی 
سیاستگذار این روزها برای ابربحران خودروهای فرسوده به اخذ تصمیماتی میپردازد که نهتنها محرکی برای از رده خارج کردن خودروهای فرسوده نیست بلکه زمینهساز رانتی دیگر در بازار خودرو شده است.
به گزارش خودرونویس،طبق آمارهای منتشره از سوی مرکز پژوهشهای مجلس، طی سه سال گذشته سالانه کمتراز ۷هزار خودروی فرسودهای از رده خارج شده و تعداد وسایل حملونقل فرسوده نیز به مرز ۱۰میلیون دستگاه نزدیک شده است.
خروج فرسودهها در سالهای قبل از تحریم به گردن واردکنندگان خودرو بود که همراه با محدودیتهای بینالمللی و لغو واردات، از رده خارج کردن محصولات فرسوده کلا متوقف ماند. حالا اما فرسودهها به ابربحرانی تبدیل شده که اخذ تصمیم معقولانه و منطقی برای آن سخت و ناممکن به نظر میرسد. با این شرایط سیاستگذار باز هم روش آزمون و خطا را در پیش گرفته تا بلکه در مسیر درست خروج فرسودهها قرار گیرد.
شاید بهترین مسیر و مهمترین اتفاق برای از رده خارج کردن فرسودهها، طرح خروج آنها توسط خودروسازان بود که با وساطت وزارت صمت و موافقت هیات دولت این طرح در حال حاضر در کما قرار دارد. آنچه مشخص است خروج فرسودهها نیازمند سیاستگذاری و همکاری و همراهی تمام نهادهای اثرگذار در این زمینه است.
این در شرایطی است که آخرین تصمیم در مورد ابربحران فرسودهها اختصاص سهم ۲۰ درصدی از میزان فروش به خروج این خودروها از چرخه حملونقل است. در آخرین فروش خودرو از طریق سامانه یکپارچه ۶۰ هزار خودرو عرضه شد که سهم دارندگان فرسودهها ۱۲هزار خودرو بود.
به طور مشخص این سهم هیچ تاثیر قابلملاحظهای در خروج فرسودهها نخواهد داشت. اول اینکه قیمت خودرو عرضهشده هیچ تناسبی با قیمت خودروی فرسوده ندارد؛ و دوم اینکه دارنده خودروی فرسوده از هیچ تسهیلات یا حمایت و حتی انگیزهای برای خروج خودروی خود برخوردار نیست.
با این اوصاف باز هم با دخالت دولت مسیر مشخصی برای دلالی و واسطهگری در بازار فرسودهها ایجاد میشود. اما سوالی که مطرح میشود این است که دارندگان خودروی فرسوده چگونه میتوانند از سهم ۲۰درصدی عرضه خودرو توسط خودروسازان بهرهمند شوند.
دیدگاه شما چیست؟