به گزارش خودرونویس، این در حالی است که طی 10 سال گذشته عمده تمرکز مدیران صنعت خودرو تنها بر روی افزایش تیراژ تولید و همچنین تامین نیاز های این صنعت از طریق واردات متمرکز بوده و تکمیل چرخه نوآوری و دانش فنی طراحی و تولید قطعه کمتر مد نظر مدیران ارشد صنعت خودرو بوده است. به گونه ای که در این مدت میلیاردها دلار صرف واردات قطعاتی شده که با سرمایه گذاری اندک امکان خودکفایی و تولید آن در داخل کشور وجود داشت.

طی یک سال اخیر اما رویکرد مدیران صنعت خودرو کاملا تغییر کرده و سیاست خودکفایی و تعمیق ساخت داخل طی دهها طرح استراتژیک و با جدیت بیشتری در دستور کار قرار گرفته و حتی بسیاری از این برنامه ها طی مدت زمان کوتاهتری حتی در شرایط دشوار تحریم به نتیجه رسیده است. موضوعی که باید از سالها قبل دنبال می شد، اما به دلیل برخی سیاست های نادرست به محاق فرو رفت و صنعت خودرو عقب نگه داشته شد.

پروژه توربوشارژ ملی نیز از آن دست طرح هایی بود که در سایه انگیزه های وارداتی مدیران قبلی صنعت خودرو و همچنین تفکرات تیراژ محور چندان در کانون توجه نبود، در حالی که نفوذ استفاده از توربوشارژ در بسیاری از شرکت های خودروسازی بزرگ دنیا به دلیل الزامات مرتبط با کاهش آلاینده ها روز به روز بیشتر شده است.

به گونه ای که بازار جهانی توربوشارژر در سال 2019 رقمی معادل 16.13 میلیارد دلار ارزش گذاری شده است و پیش بینی می شود تا سال 2027 به مرز 24.23 میلیارد دلار رسیده و رشد سالانه  5.3درصدی را ثبت کند. بعبارتی در بسیاری از کشورهای پیشرفته صنعتی دنیا بیش از 50 درصد خودروها مجهز به توربوشارژ بوده اما در ایران تعداد این خودروها حدود چهار درصد برآورد می شود.

به نظر می رسد شرایط سخت تحریم فرصت تازه ای را فراهم کرد تا بسیاری از پروژه های خودکفایی از بایگانی شرکت های خودروسازی بیرون آمده و در گام نخست سیاست دستیابی به دانش فنی طراحی و تولید قطعات پیشرفته با سرعت قابل قبولی در دستور کار قرار گرفته است. دستکم در یک سال اخیر برخی سیاست های تنشویقی نیز برای سرعت دادن به اجرایی شدن این طرح در نظر گرفته شده و بسیاری از شرکت های دانش بنیان وارد این عرصه شده اند. همین اتفاق برای پروژه توربوشارژ ملی نیز رخ داده و پروژه ای که در گذشته اعتقادی به آن وجود نداشت اکنون به سرانجام رسیده است.

در عین حال به دلیل سیاست های کلان زیست محیطی و الزام خودروسازان به همکاری در زمینه کاهش آلاینده ها، هدفگذاری برای تولید خودروهای مجهز به توربوشارژ سرعت گرفته است. به گونه ای که تنها در سال گذشته حدود هشت هزار دستگاه خودرو مجهز به توربوشارژ در کشور تولید شده و این در حالی است که طی حدود 9 سال ماقبل آن تنها 12 هزار خودرو مجهز به توربوشارژ تولید شده بود که عمدتا از طریق واردات تامین می شد.

اگرچه همچنان انگیزه هایی برای تامین توربوشارژ خودروسازان داخلی از طریق واردات وجود دارد، اما به نظر می رسد مدیران ارشد فعلی در صنعت خودرو عزم خود را به کار گرفته اند تا با به ثمر رساندن پروژه توربوشارژ ملی و سیاست گذاری در زمینه تولید انبوه این قطعه استراتژیک علاوه بر کاهش و توقف واردات، ایران را وارد باشگاه توربوشارژ سازان جهان کنند. بازاری که پیش از این در اختیار کشورهای بزرگ دنیا همچون آمریکا، ژاپن ، آلمان و شرکت هایی نظیر هانی ول، بورگ وارنر، میتسوبیشی، 3 K و برخی سازندگان چینی بوده و از این پس ایران را نیز به عنوان بازیگر جدید بازار جهانی توربوشارژ در کنار خود خواهند دید.

این در حالی است که طبق برنامه ریزی های صورت گرفته در سال 1386 می بایست از سال 1389 سالانه 150 هزار دستگاه خودرو داخلی مجهز به توربوشارژ در کشور تولید و هر سال بر این تعداد افزوده می شد، اما این برنامه اکنون با وقفه ای 10 ساله به مراحل پایانی نزدیک شده و انتظار می رود با  افزایش تولید خودروهای مجهز به توربوشارژ ملی، تکمیل این پروژه با توجبه اقتصادی همراه باشد.

نکته مهم در زمینه طراحی و تولید توربوشارژ ملی این است که با عرضه این فناوری توسط متخصصان شرکت بسا تندشارژ به عنوان یکی از شرکت های دانش بنیان بخش خصوصی، نگاه شرکت های بزرگ خودروسازی و قطعه سازی جهان به صنعت خودرو ایران تغییر خواهد کرد و بدون تردید در مذاکرات و همکاری های آتی شرکت های خودروسازی، ریلی و دریایی ایران برگ های برنده بیشتر و مهمتری را در اختیار خواهند داشت.

 

 

5 از 1 رای