T80با همه توانایی های فنی اش هیچگاه فرصت رکوردشکنی پیدا نکرد اما همچنان از دید بسیاری از علاقه مندان با حداکثر سرعت برنامه ریزی شده 750 کیلومتر در ساعت، رکورددار سرعت وسایل نقلیه موتور احتراق داخلی در دنیا است.
خودروهای بسیاری در طول تاریخ تلاش کرده اند رکورد سرعت را ازان خود کنند، برخی رکورد را شکستند و جاودانه شدند و برخی دیگر نیز جان راننده را گرفتند و بدنام شدند اما در این میان، خودرویی بود که می توانست رکوردی ابدی از خود به جای بگذارد اما هیچگاه فرصت رکوردشکنی را پیدا نکرد. مرسدس بنز “T80” خودرویی که با ظاهر عجیب و البته ابعاد بزرگش، اکنون در گوشه ای از موزه مرسدس بنز آرام گرفته است اما یادآور تلاش مردانی است که قصد داشتند از محدودیت های بشر پارا فراتر بگذارند.
به گزارش خودرونویس، آدولف هیتلر هرچند با بی تدبیری و زیاده خواهی خود اروپا را به آتش کشید و زمینه نابودی آلمان را فراهم اورد اما نباید از یاد ببریم با همین زیاده خواهی ها، او زمینه ساز دوره ای پیشرفته در آلمان پیش از جنگ جهانی نیز شد و بخش عمده ای از موفقیت های آلمانی ها در سالهای پس از جنگ، ناشی از دانش فنی و تجربیاتی است که در سال های حکومت هیتلر به دست آورده بودند.
صنعت خودروسازی آلمان یکی از بخش هایی است که در دوران حکمرانی هیتلر و حزب نازی در آلمان پیشرفت های زیادی داشت و عملا در جایگاه نخست صنعت خودروسازی جهان از نظر تکنولوژی قرار می گرفت.
هیتلر عاشق خودرو بود اما مهم تر از آن می خواست کشورش در تمام زمینه ها برترین باشد و در خودروسازی نیز سعی داشت این برتری را در رقابت های اتومبیلرانی به نمایش بگذارد. با همین دیدگاه، پس از آن که در سال 1933 به صدراعظمی آلمان رسید، حمایتش از خودروسازان برای شرکت در رقابت های اتومبیلرانی را آغاز کرد.
در ابتدا تنها قرار بود این کمک های مالی فقط در اختیار مرسدس بنز قرار بگیرد اما اتو یونیون “Auto Union” شرکتی که از ادغام چهار کمپانی کوچک (Audi، Horch، DKW، Wanderer) آلمانی در سال 1932 تشکیل شده بود هم می توانست سهمی از این کمک ها داشته باشد. این شرکت فردیناند پورشه “Ferdinand Porsche” که پیش از آن در مرسدس بنز مشغول به کار بود را به استخدام خود درآورد و فردیناند پورشه توانست نظر مثبت آدولف هیتلر را برای کمک به اتو یونیون جلب کند.
کمک های هیتلر در مسابقات اتومبیلرانی نتیجه داد و از فصل 1934 تیم های اتو یونیون و مرسدس بنز توانستند به سلطه ایتالیایی ها بر مسابقات اتومبیلرانی خاتمه دهند. در فصل 1933 سه تیم بوگاتی، مازراتی و آلفارومئو تقریبا تمامی عناوین قهرمانی رقابت های رسمی وغیر رسمی اتومبیلرانی جهان را میان خود تقسیم کردند اما در سال 1934 اتو یونیون و مرسدس بنز سه گرندپری رسمی را برنده شدند و در فصل های بعدی نیز این روند موفقیت ادامه پیدا کرد به گونه ای که از فصل 1936 تا 1939 که رقابت های قهرمانی جهان به دلیل شروع جنگ جهانی دوم تعطیل شد، این دو شرکت در تمام گرندپری های فصل قهرمان شدند و هیچ جایی برای عرض اندام رقبای ایتالیایی باقی نگذاشتند.
اما در کنار این جنگ قدرت در رقابت های اتومبیلرانی بین المللی، اتو یونیون و مرسدس بنز درگیر یک جنگ داخلی نیز بودند و آن کسب عنوان سریع ترین خودروی جهان بود. هیتلر در ادامه بلند پروازی هایش از این دو شرکت خواست تا سریعترین خودروهای جهان را بسازند و برای این منظور بودجه جداگانه ای برای این دو کمپانی در نظر گرفت. اتو یونیون در این راه موفقیت هایی به دست آورد اما در نهایت با کشته شدن راننده آزمایشی اش در یکی از تست ها در سال 1938 برنامه های این تیم به پایان رسید اما مرسدس بنز مسیر جداگانه و البته موفقیت آمیزی را پیمود تا در نهایت به تولد یک خودروی تاریخ ساز منجر شد.
در مسیر رکوردشکنی
هرچند اوج خودروهای رکوردشکن مرسدس در سال های پیش از جنگ جهانی دوم مدل “T80” است، اما این خودرو در واقع آخرین نسل از مجموعه ای از خودروهای پر افتخار مسابقه ای و البته رکورد شکن است که هریک به نوعی دانش مرسدس بنز در زمینه دستیابی به سرعت های بالا را تکمیل کردند. نخستین خودرو مدل “W25” است، خودرویی مسابقه ای که در سال 1934 معرفی شد و توانست موفقیت های زیادی را در رقابت های اتومبیلرانی آن دوران به دست آورد.
در این خودرو از یک پیشرانه هشت سیلندر خطی مجهز به سوپرشارژر با قدرت 430 اسب بخار سود میبرد، W25 به لطف این پیشرانه و البته بدنه آیرودینامیک توانست به سرعت 318 کیلومتر بر ساعت برسد. این رقم هرچند حتی در معیارهای امروزی و با موتور 3.4 لیتری رقم بالایی به شمار می رود اما مهندسان مرسدس بنز به این قانع نشدند و یک پیشرانه 12 سیلندر مجهز به دو سوپرشارژر را در سال 1936 برروی ان نصب کردند. این خودرو هرچند برای شرکت در رقابت ها کمی سنگین بود اما توانست رکورد سرعت 372 کیلومتر در ساعت را به ثبت برساند.
خودروی بعدی مدل “W125” بود. این خودرو هرچند برای مسابقات از انجین هشت سیلندر خطی استفاده می کرد اما برای رکورد گیری یک پیشرانه 5.6 لیتری V12 روی آن نصب شده بود که می توانست با دو سوپرشارژر 736 اسب بخار قدرت تولید کند.
با چنین قدرتی و البته وزن سبک، W125 توانست در رکورد گیری به سرعت باور نکردنی 433 کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. وقتی در نظر میگیرند این سرعت که تنها یک کیلومتر در ساعت کمتر از حداکثر سرعت بوگاتی ویرون سوپراسپرت است نزدیک بیش از هشت دهه پیش به دست آمده باید به نبوغ مهندسی آلمانی ها آفرین گفت. این سرعت های بالا البته خطراتی هم برای رانندگان مسابقات داشت و به همین دلیل با محدودیت قوانین، حداکثر سرعت مدل “W145” که به عنوان جانشین W125 عرضه شده بود به تنها 400 کیلومتر بر ساعت محدود شد. اما این ها برای مرسدس بنز حکم دست گرمی پیش از رقابت اصلی را داشت.
آغاز یک هیولا
(طی سال ها من در مورد تحقق بخشیدن به آرزوی تمام عمر خود فکر میکردم، یک رکورد سرعت جهانی. من پیش از این چند بار با دکتر فردیناند پورشه در مورد این موضوع صحبت کرده ام و او هم علاقه اش را به طراحی این خودرو برای من تشریح کرده، البته اگر شما این خودرو را بسازید.)
آن چه خواندید بخشی ازنامه ای است که “Hans Stuck” راننده تیم اتو یونیون در سال 1936 به مدیر عامل وقت دایملر– مرسدس بنز نوشته بود. او و فردیناند پورشه به دلیل روابط خوب خود با هیتلر توانسته بودند امتیازات زیادی را از دولت آلمان برای اتو یونیون بگیرند اما وقتی صحبت از رکورد شکنی به میان می آید، هر دوی آنها می دانستند مرسدس بنز برگ برنده را در اختیار دارد. البته هر دو هم پیش از آن برای مرسدس بنز کارکرده بودند اما پس از آن جدایی از این شرکت و پیوستن به اتو یونیون میان آنها و مرسدس بنز جدایی افتاده بود که با نگارش این نامه، بار دیگر این دو به مرسدس بنز نزدیک شدند.
هدف اولیه از طراحی این خودرو دستیابی به سرعت 550 کیلومتر در ساعت بود اما وقتی انگلیسی ها در سال 1937 رکورد 500 و سال بعد رکورد 550 کیلومتر در ساعت را شکستند، اهداف پروژه فراتر رفت و دستیابی به سرعت 600 کیلومتر در ساعت مورد هدف قرار گرفت. این خودرو یک خودروی کاملا ملی و حیثیتی برای آلمانی ها بود و به همین دلیل برای موفقیت آن تلاش های زیادی انجام شد هر چند بنا به دلایل نامعلومی، هیتلر حمایت مالی خود را از این پروژه دریغ کرد.
فردیناند پورشه به عنوان مدیر پروژه و طراح اصلی، به سراغ یکی از طراحان هواپیما در آلمان رفت تا بدنه خارجی خودرو را بسازد. مشکل اصلی در چنین سرعت هایی پایداری و نگه داشتن خودرو بر روی زمین و کاهش مقاومت خودرو در مقابل جریان هوا است و به همین دلیل پورشه و تیم مهندسی، خودرویی با ارتفاع بسیار کم و دماغه ی تیز و البته بخش های بال مانند برای افزایش پایداری طراحی کردند.
این خودرو از سه محور استفاده می کرد که دوتای ان متحرک بودند تا بتوانند قدرت زیاد موتور را به زمین منتقل کنند. در کنار یک بدنه آیرودینامیک، پیشرانه پرقدرت نیز برای این خودروی رکورد شکن نیاز بود که بار دیگر صنعت هوانوردی آلمان به کمک این پروژه آمد.
مرسدس بنز در آن زمان موتور هواپیماهای جنگنده آلمانی را تامین میکرد و یکی از این موتورها با کد “601DB” بود که بر روی جنگنده “Messerschmitt Me 262” نصب می شد. این موتور در اختیار یکی از مهندسین ارشد نیروی هوایی آلمان قرار گرفت و او هم با افزایش حجم آن موتور جدیدی با کد “DB 603” را ساخت. قلب تپنده این هیولا یک پیشرانه V12 با حجم 5.44 لیتری مجهز به سوپرشارژر و تزریق مستقیم سوخت بود که می توانست 3000 اسب بخار قدرت تولید کند!
این موتور غول پیکر برای تولید این قدرت به ترکیب ویژه ای از الکل، بنزین، اتانول، اَسِتون، نیتروبنزین و تنها 2 درصد بنزین ویژه هواپیما احتیاج داشت. با قرار گرفتن این انجین بر روی خودرو وزن نهایی به 2.9 تن رسید. طول خودرو چیزی حدود 8.2 وعرض آن 3.2 متر بود و تنها برای یک سرنشین جا داشت. ضریب درگ آن تنها 0.18 بود که از تمام خودروهای تولید شده حال حاضر پایین تر است و تقریبا یک رکورد در تاریخ صنعت خودروسازی به شمار می رود. این پروژه برای مرسدس بنز بسیار گران تمام شد و 600 هزار مارک آلمان هزینه در بر داشت در حالی که کل کمک هیتلر به این شرکت 250 هزار مارک بود که تماما صرف مسابقات اتومبیل رانی میشد اما با حمایت های مالی شخصی سرانجام پروژه به نتیجه رسید.
رکوردی که شکسته نشد
با موتور 3000 اسب بخاری و آیرودینامیک بی نظیر بدنه، ارزیابی ها نشان می داد این خودرو که از سوی مرسدس بنز به صورت رسمی “T80” نامیده شده بود می تواند به سرعت 750 کیلومتر دست پیدا کند که به این ترتیب تمامی رکوردهای پیش از خود را با اختلاف پشت سر می گذاشت و حتی هنوز هم رکورد دار بود.
خودرو در سال 1939 آماده و برنامه رکوردگیری برای آغاز سال 1940 مهیا شد. حتی اتوبان 10 کیلومتری که این رکوردگیری قرار بود در آن انجام شود هم آمده بود اما با آغاز جنگ جهانی دوم در 1939، همه چیز برای پروژه بلند پروازانه مرسدس بنز به پایان رسید و آلمان درگیر جنگی شد که سرانجام به نابودی اش انجامید. قطعا این بدترین پایان برای بلند پروازانه ترین رکورد شکنی سرعت در سالهای پیش از جنگ جهانی دوم بود اما خوشبختانه T80 در خلال جنگ به اتریش منتقل شد تا آسیبی نبیند و بعدها به موزه مرسدس بنز در اشتوتگارت بازگشت.
این خودرو با همه توانایی های فنی اش هیچگاه فرصت رکوردشکنی پیدا نکرد اما همچنان از دید بسیاری از علاقه مندان با حداکثر سرعت برنامه ریزی شده 750 کیلومتر در ساعت، رکورددار سرعت وسایل نقلیه موتور احتراق داخلی در دنیا است.
برای بازکردن گالری، روی تصاویر کلیک کنید.
دیدگاه شما چیست؟