بازگشت باتری‌های اسقاطی به چرخه تولید

به گزارش خودرونویس، تعدادی از کارآفرینان اکنون از این فرصت که آن را معدن طلا نامیده ‌اند، استفاده کرده و شروع به استخراج باتری‌ها از این کوه ضایعات کرده‌اند و با شکافتن و پختن آن‌ها، اقدام به بازیابی کبالت، لیتیوم، نیکل و سایر مواد اولیه خام کرده ‌اند که می‌تواند تقریبا بی‌ وقفه بازیافت شوند. این کار به همان اندازه که ساخت و تولید خودروی الکتریکی در 20 سال گذشته سخت بوده، کاری پرهزینه و دشوار است.

جی بی استروبل، یکی از بنیانگذاران تسلا که اکنون کارخانه بازیافت باتری تحت عنوان «ردوود متریالز» در ایالت نوادا را مدیریت می‌کند این کار را غیرتولیدی و بی‌سود عنوان می‌کند. او می‌گوید: هرچند این کار را به طور قطع نمی‌توان کسب و کار فوق‌العاده دانست اما به هرحال این فعالیت در شرف تبدیل شدن به کسب و کاری است که برای بسیاری نه باورکردنی است و نه توجیه اقتصادی دارد.

بر اساس این گزارش، گارانتی‌های باتری خودروهای الکتریکی معمولا 8 تا 10 سال را پوشش می‌دهند و این یعنی موج اول مدل‌های خودروهای الکتریکی که طی 10 سال گذشته در خیابان‌ها ظاهر شدند، اکنون در حال انقضا هستند.

پیش ‌بینی‌ها از این قرار است که در سال 2030 ناوگان حمل و نقل در جهان، هر ساله تقریبا 26 میلیون خودروی الکتریکی به ناوگان خود اضافه کند و این یعنی اضافه شدن تقریبا 1.7 میلیون تن باتری اسقاطی به کوه‌های ضایعات باتری. پس از آن، نوبت به بازیافت‌کنندگان می‌رسد که با تولید ده‌ها هزار تن آهن و همچنین 125 هزار تن نیکل از این ضایعات، دوباره آن‌ها را به چرخه تولید باتری برگردانند. هرچند این میزان به طور کامل جوابگوی تولیدکنندگان باتری نیست، اما تا حد قابل توجهی می‌تواند نگرانی‌های آن‌ها را از تامین مواد اولیه آسوده کند.

این گزارش حاکی است؛ این کار از سوی دیگر، فشار زیادی از جانب سرمایه‌گذاران و مشتریان روی تولیدکنندگان باتری خواهد داشت چرا که سرمایه‌گذاران به دنبال تولیدکنندگانی هستند که تاثیرات زیست محیطی مونتاژ خودرو را محدود کنند و وابستگی خود را از صنایع استخراجی مانند معادن کنترل کنند زیرا به عنوان مثال در کنگو در برخی از معادن کوبالت از بچه‌های کار برای استخراج و کار سنگین استفاده می‌شود که محکوم هم شده‌اند.

اروپا و چین به تولیدکنندگان باتری یا خودروسازهایی نیاز دارند که پک‌های باتری از کار افتاده و خراب را دور از محل دفن زباله نگاه دارند و برای این کار مشوق‌هایی را هم در نظر می‌گیرند. این مشوق‌ها که اتفاقا ایالات متحده نیز مشابه آن‌‌ها را دارد شامل تقویت توسعه بخش بازیافت است.

اکنون، یافتن، جمع‌آوری و حمل و نقل پک‌های باتری برای بازیافت آهن از آن‌ها تقریبا یک کار ضررده است و ممکن است دهه‌ها طول بکشد که ایالات متحده و اروپا به اندازه کافی باتری داشته باشند تا بتوانند کشورهایی نظیر چین را به چالش بکشند.

به گفته کارشناسان، میانگین قیمت باتری 14 هزار دلار است که مواد خام و اولیه تنها 2 تا 3 هزار دلار از هزینه آن را پوشش می‌دهند. علاوه بر این، با زیاد شدن میزان تولید و جایگزین شدن گزینه‌های دیگری به جای فلزات گران‌قیمت‌تر مانند کوبالت، بازیافت‌کنندگان با کاهش قیمت برای فروش مواد استخراجی خود مواجه خواهند شد. طی 10 سال اخیر یعنی از سال 2010 تا 2020، قیمت باتری نیز 89 درصد کاهش داشته و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2030 بیش از 50 درصد دیگر کاهش قیمت خواهد داشت.