احمد بروغنی :مدیران و نخبگان خودروسازی در مارپیچ سکوت

در حالی که طبق ادعای سخنگوی انجمن سازندگان قطعات و مجموعه های خودرو میزان زیان انباشته دو گروه خودروسازی بزرگ کشور به مرز 210 هزار میلیارد تومان نزدیک شده، اما هنوز هیچ اقدام موثری از سوی دولت پزشکیان برای التیام دردهای این صنعت صورت نگرفته است.

به گزارش خودرونویس، اگرچه به نظر می رسد ناظران، مدیران و نخبگان صنعت خودرو نیک می‌دانند که درد کجاست و درمان چیست، اما چه آنها که در درون صنعت خودرو از میزی به میز دیگر جابجا می شوند و چه آنها که منافعشان در امتداد جریان و حرکت فعلی صنعت خودرو است به طرز عجیبی در یک «مارپیچ سکوت» گرفتار آمده اند و شاید خیر و صلاح خود را در این می بینند که در مقابل این میزان اجحاف در صنعت خودرو سکوت کنند تا مبادا از کورس تسخیر پست ها در این صنعت جا بمانند.

چه بسا طیف گسترده ای از این مدیرانی که سالها در دالان های هزار توی این صنعت روزگار گذرانده اند به درستی به گلوگاه های تولید، سرمایه گذاری، تنوع محصول و خروج از زیان دهی در این صنعت مشرف هستند، اما این طیف از مدیران خبره و کارشناسی در دامنه وسیع صنعت خودرو اقلیتی هستند که به دلیل ترس از انزوا و یا حذف از چارچوب های مدیریتی این صنعت، ترجیح بر سکوت دارند و از ارائه راهکارهای منطقی برای خروج از این بحران ها پرهیز می کنند.

پر واضح است که وجود بیش از 200 شرکت جانبی و صدها پست سازمانی در زیرمجموعه خودروسازان بزرگ خود یک عامل بزرگ در راستای امتداد سکوت و حتی همراهی با جریان مدیریتی کنونی بوده و البته برای هر مدیر و جریانی وسوسه برانگیز است. این در حالی است که با تغییر ساختارها و حاکمیت چارچوب های مدیریتی در کلاس جهانی نه تنها جای نگرانی باقی نمی گذارد بلکه به توسعه فردی یکایک این مدیران کمک خواهد کرد.

از این رو می توان گفت که بخش عمده ای از ناکارآمدی ها در درون شبکه مدیران صنعت خودرو به دلیل همین نگرانی ها است و این در حالی است که بسیاری از آنان از نظر سطح دانش و آگاهی در مراتب بسیار بالایی قرار دارند و به عبارتی می توان گفت که در اصل ظرفیت های کارشناسی و دانش عمیق بدنه مدیران و کارشناسان این صنعت است که تاکنون مانع از فروپاشی این صنعت شده و گرنه در شرایطی که سیاست زدگی و انتصابات سفارشی در راس هرم مدیریتی این صنعت سالها است خودنمایی می کند، قطع به یقین می بایست اوضاع اسفناک تر از وضعیت کنونی می بود.

مقصود از این گفتار آن است که این طیف از مدیران میانی و کارشناسان خبره صنعت خودرو به درستی می دانند که تنها راه خروج از بحران های کنونی در این صنعت اجرای دقیق و سریع سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی بر پایه سیاست های کلی نظام است و اگر قرار باشد وضعیت کنونی همچنان ادامه پیدا کند، این صنعت و سرمایه های ارزشمند آن به سمت چاه ویلی سرازیر خواهد شد که با هیچ تدبیری قابل نجات دادن نخواهد بود.

آنچه مسلم است زمان به سرعت در حال سپری شدن است و این صنعت نه تنها از رقابت در کلاس جهانی و حتی بازارهای منطقه ای جا مانده، بلکه پایه های آن لررزان شده است. در چنین شرایطی انتظار می رود دولت چهاردهم باید واهمه ها را کنار گذاشته و در چارچوب قانون برنامه راهکار سریع و عقلانی برای نجات این صنعت اتخاذ کند. تردیدی نیست که نتیجه و حاصل سالها تصدی گری دولت و سیاست زدگی در این صنعت، وضعیت بغرنج کنونی است و در چنین شرایطی بخش خصوصی واقعی خواهد توانست مبتنی بر بهره وری و مدیریت خلاقانه و هوشمندانه طرحی نو دراندازد.

احمد بروغنی، روزنامه‌نگار خودرو