زهرا صادقی 
امروزه روز، سازندگان بر آنند تا حدالامکان از تعدد پیشرانه‌ها کاسته و سپس با استفاده از تکنولوژی نوین و سامانه‌های جدید مدیریت موتور، امکان انتخاب حالت‌های مختلف رانندگی را برای راننده فراهم کرده و سطوح مختلفی از قدرت خروجی پیشرانه را به انتخاب وی بگذارند.
به گزارش خودرونویس، شرکت‌های بزرگ خودروسازی از گذشته به منظور جلب رضایت مشتری طراحی و تولید پیشرانه‌های متعددی را در دستور کار قرار می‌دادند تا مشتری حسب احتیاج خود، موتور اتومبیل را نیز برگزیند. برای درک بهتر این موضوع فهرستی از ۱۰ اتومبیل مطرح قدیمی و امروزی در جهان را فراهم کرده‌ایم که با پیشرانه‌های متعددی در دسترس بودند. یادآوری می‌کنیم که این لیست محدودیتی ندارد می‌توان خودروهای بیشتری به آن اضافه کرد.
۱–اوپل امگا
اوپل نشانی قابل اعتماد در صنعت خودروسازی و برندی محبوب در میان ایرانیان است. حافظه‌ی تاریخی علاقه‌مندان هنوز هم مدل‌هایی نظیر کومودور و دیپلمات را به یاد دارد، اگر چه این دو نتوانسته بودند آن چنان که باید خبرساز و نام آور شوند
اما با ورود به دهه ۹۰ میلادی، مدل‌های متنوعی از این برند آلمانی که در آن دوران هنوز زیر چتر جنرال موتورز قرار داشت به ایران سرازیر شدند و این‌بار اما خاطرات بسیار خوشی از خود به جای گذاشتند. یکی از لوکس‌ترین و در عین حال دوست داشتنی‌ترین آنها، خودرویی سدان در سگمنت E با نام «اُومگا B2» بود که از حیث تکنولوژی و امکانات ایمنی و رفاهی، اتومبیلی شاخص در میان همکلاسان جهانی خود به حساب می‌آمد. امگا در طول ۷ سالی که (۱۹۸۶ تا ۱۹۹۳) روی خط تولید قرار داشت، با ۲۳ نوع موتور بنزینی و دیزلی با توان خروجی ۸۲ تا ۳۷۷ اسب‌بخار عرضه می‌شد اما، تنها دو موتور ۱۶ سوپاپه ۴ سیلندر ۲ لیتری و ۲۴ سوپاپه ۶ سیلندر ۳ لیتری برای بازار ایران در نظر گرفته شده بودند
۲– مرسدس بنز ۱۹۰
بنز W۲۰۱ یا ۱۹۰E، نسل اول کلاس C محسوب می‌شود و با اقتباس از اتاق W۱۲۶، با عنوان Compact class و لقب بچه مرسدس، از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۳ میلادی در بازارهای جهانی حضور داشت. شرکت مرسدس بنز برای این محصول خود طیف وسیعی از پیشرانه‌های بنزینی و دیزلی را در نظر گرفته بود که شمارگان آنها به ۲۰ عدد می‌رسید! موتورهای بنزینی مرسدس در آن سال‌ها ابتدا کاربراتوری بودند و اندکی بعد، برای نخستین‌بار به سیستم سوخت‌رسانی مکانیکی- الکترونیکی بوش KE جت رونیک مجهز شدند. ارمغان این سیستم، آوای کم و آلایندگی بسیار پایین‌تر بود.
3- فورد سییرا
فورد مدل ورد مدل Sierra خودرویی محبوب در سگمنت D بود که از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۳ توسط شعبه اروپایی کمپانی فورد آمریکا و در کشورهایی نظیر آلمان، انگلستان، ایرلند، نیوزلند، آفریقای جنوبی، ونزوئلا، آرژانتین و بلژیک درگونه‌های مختلفی نظیر لیفت‌بک، صندوق‌دار، ون و استیشن به تولید می‌رسید! این ماشین اگرچه برای ایرانی‌ها ناشناس است اما در آن سال‌ها، محصول کلیدی فورد برای جدال با همکلاسان اروپایی سیرا محسوب می‌شده است. کارخانه‌ی سازنده ۱۵ مدل پیشرانه با حجم‌های ۱.۳ تا ۲.۹ لیتر بنزینی و دیزلی را در دسترس علاقه‌مندان به سییرا قرار داده بود. از این تعداد ۴ مورد آن از نوع ۶ سیلندر خورجینی بودند.
۴– مزدا ۳۲۳
پروتژ، فامیلا یا ۳۲۳، نسل هشتم سدان کوچک اندازه مزدای ژاپن بود که از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳ تولید می‌شد. ۳۲۳ مانند دیگر هموطنان خود، هنوز هم در تمام جهان به استهلاک پایین و دوام بالا شهره است. این اتومبیل در ۴ تیپ گوناگون توسط شرکت بهمن موتور در ایران به تولید می‌رسید. ۳۲۳ از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶ روی خط تولید بهمن بود و بعد مزدا۳ جایگزین آن شد. در زمان عرضه‌ی جهانی، شرکت مزدا محصول خود را با ۱۵ مدل موتور ۱.۳ تا ۲ لیتری به فروش می‌رساند. در ایران اما شرکت بهمن ۳۲۳ را تنها با موتور ۱.۶ لیتری ۱۶ سوپاپه و دو مدل جعبه‌دنده دستی و خودکار تولید می‌کرد.
۵– شورولت ایمپالا
پ داشتن ایمپالا موهبتی‌ست که مالکین باید به آن افتخار کنند! شورولت ایمپالا جزو خودروهایی‌ست که خصوصاً نسل اوّل و دوّم آن آدم را انگشت به دهان می‌گذارد! ایمپالا پس از رونمایی در سال ۱۹۵۸، به مدت ۷ سال پر فروش‌ترین محصول شورولت در بازار خودروهای اندازه بزرگ بود و رقیب مستقیم پلیموث فیوری و فورد گالکسی ۵۰۰ به حساب می‌آمد. در سال ۱۹۶۵ شورولت کاپریس با اقتباس از ایمپالا به بازار آمد و از حیث امکانات، رده بالاتر ایمپالا محسوب می‌شد. ایمپالا در مقاطعی با توقف تولید مواجه شد، به عنوان مثال استقبال از نسل ششم آن در سال ۱۹۸۰ پر شور و حرارت نبود در نتیجه، ۵ سال بعد تولید آن متوقف شد. سال ۱۹۹۱ شورولت تصمیم به احیای مجدد ایمپالا گرفت در نتیجه سه سال بعد «ایمپالای ss» متولد شد و طراحی آن در مقایسه با اسلاف خود، کاملاً دگرگون شده بود. ایمپالا به طور کل از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵ با ۸ مدل پیشرانه‌ی ۶ و ۸ سیلندر خورجینی با حجم‌های ۳.۵ تا ۵.۳ لیتر در دسترس مشتریان قرار داشت. ایمپالا سرانجام در سال ۲۰۱۹ و درحالی که دهمین نسل خود را تجربه می‌کرد، برای همیشه از خط تولید کنار گذاشته شد.
۶– فولکس واگن گلف
چراغ‌های گرد، دماغه کشیده و ظاهر ساده اما جذاب، مشخصه اصلی نسل دوم فولکس گلف بودند، البته می‌بایست صدای دلچسب موتورهای ۱.۸ لیتری آن را نیز به خصوصیات ارزشمندش افزود! نسل دوم گلف در رده خودروهای خانوادگی کوچک قرار داشت و در طول حیات ۹ ساله خود (۱۹۸۳ تا ۱۹۹۲)، به صورت هاچبک ۲ و ۵ در تولید می‌شد. شرکت مادر برای آن ۸ مدل موتور با حجم‌های ۱ تا ۲ لیتر در نظر گرفته بود که انواع بنزینی و دیزلی را شامل می‌شد.
۷– بیوک سنچوری (Century)
بیوک سنچوری چکیده‌ی صفات لوکس بودن، راحتی سواری و قدرت بود و در گذشته نسل‌های مختلف آن در ایران نیز به فروش نسبتا خوبی دست یافتند. نسل پنجم سنچوری بر اساس پلت فرم A جنرال موتورز در سال ۱۹۸۲ و بر خلاف گذشتگان خود، به صورت جلو محرک ساخته شد. تا سال ۱۹۹۷ که سنچوری که در نسل ششم و آخر خود قرار داشت، کارخانه سازنده برای آن ۸ گونه پیشرانه مختلف لحاظ کرده بود که به طور خلاصه شامل دو موتور ۴ سیلندر خطی ۲.۲ و ۲.۵ لیتری و ۶ نمونه شش سیلندر خورجینی ۲.۸ تا ۴.۳ لیتری می‌شد.
۸– کادیلاک سی تی اس
امروزه در زمینه‌ی ساخت کامپیوتر خودرو پیشرفت شگرفی حاصل شده و امکان مدیریت اختصاصی توان موتور در خودروها موجب بی نیازی کارخانجات اتومبیل سازی به طراحی و تولید چندین مدل پیشرانه در حجم های گوناگون شده است. اما هنوز هم ممکن است پیش از خرید یک مدل ماشین صفر کیلومتر، در لیست اقلام سفارشی سازنده چند مدل موتور با بازدهی مختلف دیده شود. به عنوان مثال کادیلاک برای نسل سوم سدان لوکس خود CTS که از سال ۲۰۱۴ روانه‌ی بازار شده، ۵ مدل موتور ۲ تا ۶.۲ لیتری در نظر گرفته است که ۲۷۲ تا بیش از ۶۰۰ اسب‌بخار را شامل می‌شوند.
۹ –شورولت کامارو
شورولت از زمانی که رقیب هموطنش، یعنی «فورد»، مدل موستانگ را در سال ۱۹۶۴ به بازار فرستاد به فکر ساخت ماشینی قدر قدرت افتاد تا برای آن شاخ و شانه بکشد. خودرویی که پیش از رونمایی شایعه حضورش با نام «پانتر» قوت گرفته بود، در نهایت «کامارو» نام گرفت. نسل اول کامارو از سال ۱۹۶۶ در سه مدل Rally sport، Sport coupe و Super sport حضور قاطعانه‌ی خود را کلید زد. از همان ابتدا برای کامارو ۸ مدل موتور در نظر گرفته شده بود که ضعیف‌ترین آن، یک نمونه ۶ سیلندر خطی ۳۸۰۰ سی‌سی ۱۴۰ اسبی بود که البته برای ماشینی به ابهت کامارو ضعیف به نظر می‌رسید ولی مصرف سوخت پایینی داشت و مشتری خاص خود را می‌طلبید. اما از سال ۱۹۶۸ به بعد، شورولت برای این کوپه‌ی تنومند و پرطرفدار، ۱۲ گونه پیشرانه کنار گذاشت که قوی‌ترین آنها را انواع بلوک بزرگ با خروجی متفاوت ۳۲۵، ۳۵۰ و ۳۷۵ اسب تشکیل می‌دادند. در نسل دوم مضاف بر ۱۲ موتور قبلی، یک نیروگاه عظیم ۷۴۰۰ سی‌سی نیز به جمع بنزین خورهای معرکه شورولت پیوسته بود تا با قرار گرفتن روی شاسی کامارو، رقیبان را در سراسر جهان به دردسر اساسی بیندازد. درست از همین جا بود که فراری، آلفارومئو، جگوار و آستون مارتین دریافتند که «این یک ماشین معمولی نیست!».
۱۰- شورولت نوا
این ماشین سدان دیفرانسیل عقب از شهرت کافی نزد ایرانیان برخوردار است. نسل چهارم نوا در کشورمان از اواسط دهه ۵۰ شمسی توسط شرکت جنرال موتورز ایران (پارس خودروی کنونی) تولید شد و تا حدود یک دهه بعد ادامه داشت. شورولت نوا در سه تیپ C3،C5 و C6 تنها با پیشرانه ی ۶ سیلندر ۴.۱ لیتری ۱۲ سوپاپه به دست مشتری می‌رسید اما در بازارهای جهانی مضاف بر موتور ۴.۱ لیتری، ۵ نوع دیگر نیز در لیست انتخاب مشتریان قرار داشت. مصرف سوخت مناسب، استهلاک پایین و راحتی سواری از جمله نکات برجسته‌ی شورولت نوا بود که آن را به اتومبیلی محبوب و پرفروش در ایران و اقصی نقاط جهان تبدیل کرده بود.
دیدگاه شما چیست؟